เคร่องช่วยฝึกอุโมงค์ลมทางดิ่ง

เป็นอุปกรณ์พิเศษสำหรับฝึกการทรงตัวในอากาศของนักกระโดดร่ม ซึ่งมีมูลค่าประมาณ 20 ล้านบาท เป็นเทคโนโลยีของเมืองนอกเขา ส่วนไทยเรายังไม่มีการคิดวิจัยในเรื่องนี้ (ไม่รู้คนเก่งสมองไหลไปไหนหมด) ว่ากันว่าเมื่อมันเดินทางมาถึงทุกคนก็ตื่นเต้นและอยากจะลองทดสอบเจ้าเครื่องเล่นตัวใหม่นี้กันเหลือเกิน ก่อนการส่งมอบงานก็การทดสอบการเล่นโดยบรรดาครูทหารร่มมืออาชีพ อาทิเช่น ครูอัมพร ครูดา ครูต่าย ครูจรวย ฯลฯ จากแผนกส่งทางอากาศ ปรากฏว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิดและเห็นในวีดีโอของฝรั่งเอาซะเลย พอเปิดเครื่องและพุ่งเข้าสู่กรวยลมเท่านั้นแหละมันกระเด็นกระดอนออกมาอย่างไร้ทิศทางทีเดียว อย่างไรก็ตามผ่านไปสักเดือนครูๆ เขาก็เริ่มจับทิศทางได้และสามารถเล่นมันได้ในที่สุด แต่สำหรับนักเรียนแทรกซึมฯ มือใหม่แล้วมันช่างยากเย็นแสนเข็ญ ก็เลยต้องมีการนำเอาสายโยงมายึดเข้ากับห่วงด้านหลังของผู้ฝึกเพื่อให้มันสามารถพยุงและลอยตัวอยู่ได้ โดยมีครูฝึกป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลอยู่ใกล้ เป็นการให้สัญญาณมือเท่านั้น เพราะเสียงมันดังมากตะโกนยังไม่ได้ยินดีเดียว สำหรับผมโอกาสที่ได้รับการฝึกและสัมผัสเจ้าอุโมงค์ลมตัวนี้ก็เป็นไปเพียงระยะเวลาสั้นๆ ประมาณ 1 สัปดาห์ ก็พอลอยตัวและทรงตัวอยู่ได้โดยอาศัยสายโยงหลัง แต่ก็ทำให้มีความมั่นใจในการกระโดดร่มได้พอสมควร ปัจจุบันทราบว่าการใช้งานประโยชน์ของอุโมงค์ทราบว่ามีปัญหาเรื่องงบประมาณในการบำรุงรักษาและการดูแล และ การใช้งานยังจำกัดในแวดวงผู้ที่ชำนาญการเป็นส่วนใหญ่ จึงเป็นลักษณะของการนำเอาไว้แสดงสาธิตให้กับคณะบุคคลสำคัญของไทย และต่างประเทศ มากกว่า ซึ่งในความคิดของผมคิดว่าไม่ค่อยจะตรงกับวัตถุประสงค์หลักในการจัดจัดหาเข้าอุปกรณ์ชิ้นนี้มาใช้งานไสักเท่าไหร่ ในเมื่อความจริงมันน่าจะเป็นอุปกรณ์ที่ง่ายในการฝึกฝนและใช้งานของนักเรียนทหารพลร่มมากกว่า